|
2024-03-31  اندی ویر یک داستانی دارد به نام The Martian که فیلمش را هم رایدلی اسکات ساخت با بازی مت دیمن. قصهی آدمی که طی یک نقصی در یک برنامهی فضایی برای اسکان موقت در مریخ، ناچار میشود چندسالی را تک و تنها در کل سیاره بگذراند، تا سفینهی بعدی برای سوارکردنش از راه برسد. انتخاب درستی که رایدلی اسکات کرده بود برای نمایش این تنهایی، تصاویر ماهوارهای بود از بالا، از آدمی که تنها موجود زندهی مریخ است. جوری که انگار ما داریم از زمین او را میبینیم، یا خدا از آن بالا دارد به تنهایی انسان نگاه میکند بیکه ارتباطی بشود برقرار کرد. نظاره و دیگر هیچ. آن گوشهی سمت راست بالا از عکس فوق را اگر زوم کنید مرد میانسالی را میبینید که با تیشرت سبز و شلوارک جین روی پشتبام یک ساختمان ۴طبقه رو به آسمان دراز کشیده و دستهایش را گذاشته زیر سرش. زومتر اگر میشد کرد میشد دید که چشمانش باز است و دارد خیره به بالا نگاه میکند. لبهایش جوری نیمهباز است که انگار تازه از گفتن حرفی فارغ شده. برای این که اندرو ام جرالد بتواند حضور خودش را در یکی از عکسهای هوایی گوگلمپ به ثبت برساند، به مدت ۵ سال در ساعات مختلف روز میرفت روی پشت بام و دراز میکشید تا شاید یکی از ماهوارههای گوگل در همان روز و ساعت بر فراز سرش باشد و عکسش را بگیرد. میگفت میخواهم اینجوری خودم را ثبت کنم. میگفت میخواهم خدا من را ببیند. شاید هم باور داشت که گوگل خداست. ماهوارهی گوگل بالاخره عکسش را ثبت کرد. اندرو در یک تصادف بیربط با ماشین مرد. قبل این که گوگل تصویر هواییاش از این منطقه را بهروز کند. دقیق ۱۱ روز قبلش.
|
