گذران، گذران،‌ گذران

نه اندوخته‌ی قابل عرضی، نه چشم‌اندازی که به وجدت بیاورد. این چسبیدن به لحظه‌ها و حالش را بردن یک انتخاب نیست، تنها گزینه‌ی ممکن است: تجربه‌ی خالص سپری کردن، از بی‌امیدی تا ملال، به صورت رفت و برگشت.