Sir Hermes Marana

به تراپیستم گفتم دارم با الکل و سیگار بدنم رو به گا می‌دم و با انواع دراگ مغزم رو. دکترجون این آیا نشونه‌ی یه عناد رقت‌انگیز و احمقانه با «ل...

 دارم یاد می‌گیرم که نگاه کردن به رفقای قدیمی/تازه‌یافته‌ی این جغرافیا دارد معیارهای غلطی برایم می‌سازد از این که کجا هستم و کجا قرار است بر...

 دچار این بحث تکراری و فرساینده و بی‌فایده‌ی مقایسه این‌جا و اون‌جا بودیم. رسید به داستان برنامه‌ریزی برای آینده، دعوت کردن برای مهمونی‌ای ک...

 دو نات دیسترب 🌙 یه مطلب زردی رو داشتم می‌خوندم در باب این که دیرجواب‌بده‌پرسن‌ها رو با جاج نکنین که کم‌توجه‌ان و کم‌لطف. که دلایل بسیارن ب...

 رفتار آدما حین سوگ خیلی موضوع‌مه. اول‌بار این‌جوری بود که کودک بودم و یکی مرده بود و یادم میاد کمی به‌م برخورده بود که دایی‌جان وسط ختم یار...

آناستازیا داشت می‌گفت سرعت گذر هفته‌های عمر چقدر عجیبه این‌جا، جوری که هفته‌ها پشت هم میاد و می‌ره، و ته‌ش هم چیزی دست آدم رو نمی‌گیره. قبل‌...

 گفت احساس می‌کنم خوب بلدی عیش کنی، گفتم بلد نیستم جوری زندگی کنم که انگار ابدیت رو در اختیار دارم.

دخترک فروشنده‌ی قصابی محل با ته‌لهجه‌ی پرتغالی گفت دیروز یه آقایی اومده بود لاک‌اسکرین‌ گوشی‌ش عین مال شما بود. گفتم ناقلا تو کی وقت کردی لا...

 دوست داشتم همین الان، امشب، جاش دم دستم بود که یه جمع معلومی از یاران موافق رو بنشونم پای کیشلوفسکی‌بینی، به طور اخص زندگی دوگانه‌ی فیلان، ...

 یادم نمیاد هیچ‌وقت این همه محسوس تلاش کرده بوده باشم برای «بالا» بودن، و از وسائل و آلات کمکی کمک گرفته باشم. 

‌داشت می‌گفت قانون طلایی بین سی تا پنجاه سالگی اینه که به اندازه‌ای بمیر که برای‌ت تب کنند. چهل و نه سالش بود.

 انسان چرا باید بعد بیست و چند سال کماکان خوابش را ببیند، و در خواب از شدت دلتنگی عر بزند، و این را مستقیم به طرف مربوطه بگوید، و بعد هر دو ...

داشت می‌گفت اتفاقن ذره‌ذره اتفاق نمی‌افته. یه تاریخ و جای مشخصیه، که یهو می‌بینی یکی رو از دست دادی بی‌که از دستش داده باشی. صرفن دیگه برات ...

بر سر قایقش اندیشه‌کنان قایق‌بان دائماً می‌زند از رنج سفر بر سر دریا فریاد: اگرم کشمکش موج سوی ساحل راهی می‌داد  * سخت توفان‌زده روی دریاست ...

شادیا رو تو اینستاگرام قسمت کنیم و این‌جا بشه چاه امام‌علی‌مون، ها؟ 

گذران، گذران،‌ گذران نه اندوخته‌ی قابل عرضی، نه چشم‌اندازی که به وجدت بیاورد. این چسبیدن به لحظه‌ها و حالش را بردن یک انتخاب نیست، تنها گزین...

  داییِ خاموشِ خانه‌ی خاموش غریب‌ترین شخصیت فیلم/زندگی این خاندان، آن داییِ فرناز و محمدرضا بود که در عنفوان جوانی از جنگ فراری‌اش داده بودن...

 خیلی مایلم یک ماه مرخصی استعلاجی بگیرم از زبان انگلیسی. فکر نکنم، نخوانم، نبینم، ننویسم، نشنوم و حرف نزنم. بغُنَم در آغوش زبان مادری. 

 تکرار می‌کنم، آقای مرحوم کیشلوفسکی کاراش رو که کرد، فیلماش رو که ساخت، گفت می‌خوام همه‌چی رو ول کنم برم یه گوشه بشینم ویسکی بخورم و سیگار ب...

  اندی ویر یک داستانی دارد به نام The Martian که فیلمش را هم رایدلی اسکات ساخت با بازی مت دیمن. قصه‌ی آدمی که طی یک نقصی در یک برنامه‌ی فضای...