گاهی هم دلم می خواهد بلند شوم بروم یقه‌اش را بگیرم، بگویم فقط کافی‌ست «عشق» و همه‌ی مشتقات‌ش را از کلمه‌ها و آرزوها و  نوشته‌های‌ت، حذف کنی. بعد خودش کم‌کم همه‌چی درست می‌شود. دنیای‌ت واقعی می‌شود و حال‌ش را می‌بری و زندگی می‌کنی.