عکس تزئینی‌ست، همه‌چیز تزئینی‌ست، فقط این میلِ بی‌پایانی که من مدام دارم به این که بلند شوم برم کنار یک ساحلی، گیرم همین دریاچه‌ی این پایین، جوری که جونکو و میاکیِ قصه‌ی «اتویی در چشم‌انداز» کتاب «بعد از زلزله»ی موراکامی می‌رفتند و چوب‌های خیسِِ آب‌آورده را روی هم می‌گذاشتند و بعد همه‌ی هم‌وغم‌شان می‌شد درست کردنِ آتش، غیرتزئینی‌ست.