|
« سر هرمس مارانا »
شوالیه‌ی ناموجود |
|
2004-04-27 مارسل دوشان- آقايی که هرمس مارانا اين روزها زياد به او فکر می‌کند. کتاب پنجره‌ای گشوده بر چيزی ديگر- فصل چهارم: بيش‌تر دوست دارم نفس بکشم تا کار کنم. آقايی درباره‌ی مارسل دوشان گفته: او به آخرين درجه از نازيبايی- بيهودگی و توجيه‌ناپذيری دست يافته است. هرمس مارانا با گوش‌های خود از مارسل دوشان شنيده است که: در توليدات هر نابغه - يک هنرمند بزرگ مثلا- در واقع فقط ۴ يا ۵ چيز است که در زندگی‌اش به حساب می‌آيد. باقی انباشتگی‌های روزمره است. ۴ -۵ چيزی که از همان ظهورشان آدم‌ها را تکان داده‌اند. اين ما بازماندگان هستيم که تصميم گرفته‌ايم چون آن هنرمند آن چيز را خلق کرده است پس خوب است و بايد ستايش شود. همچنين مارسل دوشان گفته که: بلابلابلا! يعنی: هنر من زندگی‌کردن است. هر ثانيه و هر نفس‌کشيدن يک اثر است که هيچ جا ثبت نمی‌شود. نه ديدنی است و نه فکرکردنی. نوعی سرخوشی مداوم است. هرمس مارانا بعداٌ هم به آقای مارسل دوشان فکر خواهد کرد. Labels: پرشین‌بلاگ |
Post a Comment