او (فلوبر) اعتقادی راسخ دارد: جمله وقتی به‌تر نوشته می‌شود که به لحاظ موسیقایی کامل باشد. «هرقدر فکر زیباتر باشد جمله هم رساتر و خوش‌آهنگ‌تر می‌شود، یقین داشته باشید. دقتِ فکر موجبِ دقتِ زبان می‌شود.» بدین‌سان، وقتی جمله‌ای را کم‌وبیش کامل می‌بیند، آن را بلندبلند می‌خواند، صدایش را بالا می‌برد، دور اتاق می‌چرخد و سر و دستش را تکان می‌دهد. اگر جمله طنینِ خوبی ندارد، اگر خوش‌آهنگ و موزون نیست، اگر کیفیاتِ آن به صورت آوایی خاص به خودیِ خود واجد ارزش نیست، پس این جمله درست نیست، کلمات مناسب نیستند، فکر به طور کامل بیان نشده.
آقای یوسا، عیشِ مدام
|
Post a Comment