|
« سر هرمس مارانا »
شوالیه‌ی ناموجود |
|
2013-01-12
... این‌ها را چرا نوشتم؟ نوشتم که بگویم، تمام این سال‌ها من یک تشکر بزرگ به آقای قمیشی بدهکار بوده‌ام. دلم می‌خواهد از همینجا و دقیقا از جایی که یک درصد هم امکان ندارد بخواند، دستش را بگیرم، بزنم روی شانه‌اش و بگویم هی مرد ممنونم که آهنگ نخستین عاشقی‌ام را خواندی. بگویم مرسی که موسیقی پس‌زمینه سکانس‌هایی شدی که بچگانه بود، ولی شیرین بود. دلم می‌خواهد یواشکی حتی در گوشش بگویم که بین خودمان باشد ولی کاری که تو با یک دوره قشنگ زندگی‌ام کردی نه شجریان کرد، نه بیتلز و نه ریچارد گالیانو؛ تو با آن سر بی‌مویت نشستی روی یک صندلی و از تاکی گفتی که قد کشیده بود و تو، فقط تو راز قد کشیدنش را می‌دانستی. مرسی آقای قمیشی. دمت گرم.
سرکار خانم کنار کارما
Labels: کوت |
Post a Comment