نمی دونم چرا همش منتظر بودم از راه های جانبی تو این پست اکبر شما چیزی بخونم و خوندم خوب!
 

اخوی خوبی نوشته های شما به نظر من این بود که آن چه نمی شود جای دیگر خواند و دید را در بلاگ شخص شخیص شما می توان رویت کرد!

پروردگارم دیگر این رسمش نبود که چند بندی از شرق تقدیممان کنی !
آن فتو بلگ و رادان را در شرق خوانده بودم!!
 

سر هرمسا!!!
خوب،من خوندم اون چیزی که شما با انگشتان زئوسیتون نوشته بودید و اون تیکه از فیلم هست که خانومه داره از شراب تعریف می کنه،می گه شرابی که درشو باز می کنی دیگه همون شراب نیست و این که انگور وقتی داره شراب می شه زندست و زندگی می کنه و یه هم چین چیزایی،گاس که ما هرچه مو داشتیم بر عکس جاذبه نیوتن رفت هوا.بعد هم یک هوا بدجنسی کردیم و فیلم رو به کسی معرفی نکردیم که ملت دچار احساس خودمنتقدی نشن!بعد کمی اومدم پایین تر دیدم ااااا ببین در مورد اون فیلمم شما چیز نوشتین،همون که اون دو تا پسر با اون خانوکه که فهمیده سرطان داره و می خواد بره اقیانوس ببینه می رن و اون جا یه تیکش هست که تو کافه اهنگ می ذارن و می رقصن و می نوشن؟هوووم شما یک زئوسی بکنید و ارشیو فیلم های ما رو از ته کمد که مخفی سازی شده به استوا منتقل کنید.راه نداره؟
 

سر هرمس عزیز!
ما که البته پوست مرخصی شبانه را داریم می‌کنیم
به توصیه دوست شفیقی هم عمل نموده در راستای دودره بازی می‌کوشیم امروز هم اولین نه هست زندگی مان را تجربه کردیم ببنیم چطور است
وگرنه اگر پادگانمان یک خط اینترنت داشت که وضع شان به از این بود
پ.ن: در مورد گرافیک نوول و عوالم کمیک بازی هنوز پاسخ شما به ما نرسیده . محتمل از بازی های بلاگفا ست.
 

هاااا! 17 شماره‌ی خوب برای خوندن. حالا از شب شیشه‌ای و بهرام رادان بگم یا از کافی شاپ و خانم کوکا یا از حرف‌های مستر کوندرا؟ گیج شدم:) این شماره‌ای نوشتن چقدر بده:)‌
 

البته کمی ته شب است و من مطمئن نیستم ولی گمانم می توانم پیشنهاد پنج سری alias برایت بکنم و اگر پیدایش کنم دست کیست خودم تحویلت بدهم.
 

bichare jenabe joniour ke liste ketabhaye shoma gharar ast mohem tar pakat haye shirash bashad!
hamin karha ra kardid ke barayetan az divare rast bala miravad:d
 

ننوشتن از ... که باعث می‌شه بندگان‌تون برن کشک بسابن که آش دوغ بخورن فقط! ... هم خودش می‌دونه که دوست داره نوشته بشه یا نه، اگه هم منظورتون ... بوده که لابد فکر کردین واقعاً "همه‌چی باهاش می‌سوزه یَره!" ؟
 

این کامنت فقط من بابا ما آمدیم بود و هیچ جنبه ی دیگری ندارد!!؟
 

عرض کنم که ما چندان سواد درست و حسابی هم نداریم اما با همین اکابری که رفته ایم این کتابهایی که گفته اید بعضی هاشان را خواندیم و بسی هم خوشمان آمده اصلا هم نمیدانیم چه حسابی است که هر جا می رویم و تصمیم میگیریم برای کامنت گذاشتن مربوط به متن تا اسم کتاب میبینیم ناغافل آن قسمت گنده دماغ (بافتح گاف) روحمان رو می آید و شروع میکنیم به اظهار فضل در مورد کتابهایی که بندگان خدا نام برده اند اما اینجا دلمان نمی آید در خصوص گوگل اسکچ آپ نگوییم که بسی چیز خوبیست و صد البته خواستیم بدانیم شما که در المپید میتوانید یک راپورتی بدهید ما بدانیم آقای مسول رعد و برق و باران رفته مسافرت و جایش کسی پاس می دهد که اینطور اوضاع جوی ریخته به هم یا اینکه کلا خودشان مست تر تشریف دارند؟!آن عکس آن بالا هم خیلی قشنگ است.جسارتا سری هم زدیم به پروفایلتان.سال دراگون چه عجایبی در خود که نپرورانده است...در پایان مراتب عذر خواهیمان در خصوص فرست ایمپرشنی به این عریض و طویلی منجر به تمام شدن جوهر کامنت دانیتان را ابراز میکنیم.والسلام.
 

ای بابا حاج هرمس
ما که از حسودی مردیم که !!؟

آقا این اقای نامجو رو اگه باز دیدین ازشون بپرسید اگه قصد ازدواج دارن ، آدرسشون رو به بنده بدید !؟
اگه میخواد ادامه تحصیل هم بده اشکال نداره من اجازه میدم!!؟
 

وااای ! از اون راپورتا که دادین حالا من مطمئن شدم که هرمس واقعی رو یافتم. شما اونجا جای جبرئیل اینا بازی میکنی؟ یعنی منظورم اینه که ... راستکی پیغامای اون گندهه رو تو میاری میبری؟ چه هیجان انگیز! قاطی نمیکنی ؟ نکنه اشتباه تو بود که پسر همساده مون عاشق سوری شد به جای زری؟!پیغاما رو شما اشتباه رسوندی؟!به این آقای آب و برق میگی دم اتاق من مثل دیوونه ها بباره.میگی همون موقع که من دارم میرم برسم به ماشینم و هی الکی طولش میدم تا ببینم یادش میآد الان وقتشه یا نه یکی از اون رعد و برقا بزنه که همه بترسن و بدون ؟ یا از اون بارون دیوونه ها بیاره که هر دونه اش به آدم میخوره دردش میآد؟ بعد زودی آفتاب شه که همه فک کنن خواب دیدن؟! اون دختره رو راستی کجا بردن؟!من کلی سوال دارم هامثلا در مورد هرکول اینا که چی شدن آخر... حواستون هس؟
 

چه جالب كه پاتوق هاي من دقيقاً همون ها بود كه اسم بردي و گفتي هيچ وقت پاتوقت نشده اند. گودو ،78 اما قهوه هاي كافه فرانسه معركس.شوكا رو هم بستند و خيال همه را راحت كردند. عجب سليقه اي داري توي فيلم وكتاب. واقعاً دستت درست.
 

اولن كه سلام خدمت سرور بزرگوار سر هرمس ماراناي بزرگ !‌ما هي صبر كرديم شنبه شود بعد براي پابوسي بياييم به زيارتتان از سه شنبه بود يا چهارشنبه كه هب منتظر بوديم ديديم نمي شود براي رو كم كني بي خيال شنبه شديم خودمان آمديم !
+
دومن كه اين نامه كافه خودش كلي نوستول است حالا چه رسد به اين سياهه اي كه رديف كرده ايد ! ما آن زمان كه طلبه ي علم و دانش بوديم يك جايي بود به نام پله [ بدون تشديد] با كلي نماهاي گرافيكي بالا و پايين كه الان ما را ياد آنجا انداختيد وقتي تا خرخره پر مي شد و يكبار ريختند همه را گرفتند بيخودي و موي يكي ازين فيلسوفانمان را از توي دمب اسبيش زدند ! (تراژدي را ول كنيم)
+
ثالثن كه ما فكر مي كنيم پايان زندگي هم بهدست خودمان نيست ما فقط فكر مي كنيم كه به دست خودمان است . زندگي با سفر فرقي هم ندارد ! آغاز سفر هم بيشتر دست خودمان نيست . خيالمان مي رود كه دست ماست . ما را البته ياد كيمياگر انداخت دختر چشم و ابرو مشكي تو راهي !
+
رابعن خب آقاي آستر مي فهمد براي ما كه نمي فهميم گذاشته اندش حتمن ! همه كه مثل شما آن بالا در المپ نيستند . شايد فكر كنيم اين نامه قرارست با پست چي كه دوبار زنگ مي زند برسد دست آقاي آستر !
+
فكر مي كنم از زمان صبح امروز ديگر روزنامه اي نبوده باشد كه پايه ي شديدش بشوم !‌ شايد يكجورهايي حالگيري بود گرچه شرق هم تُنُكي دستمان مي رسيد ولي بيشتر آنلاين ولي كلهم خوب است !
+
ما منتظر نوشته تان در هزارتو هستيم رسمن و دست به سينه !
+
كلن شماره بنديم از دست رفت .. مهم نيست ادامه مي دهيم ! ...!!..با بهرام خان خيلي حال كرديم ما هم ! كلن ازينكه در دام نيافتاد و ازينكه آن چه بود بود خوشمان آمد ! نه اينكه بخواهد براي بالا بردن خودش چنگ بندازد به پاچه ي مردم و سر ِ آخر پايش را بگذارد روي سرشان و بالا برود !‌آقاي كيانيان هم خوب بود و دوست داشتني ولي چيزي كه هست آقاي كيانيان خودش را در سطح رشيدپور نمي بيند كه درگير شود و ديدش در يك سطح المپيست ! ولي بهرام خان در همان سطح گليمش را از آب كشيد بيرون و نگذاشت مجري پايش را درازتر كند و اين بود كه بيشتر ياد داد تا ياد بگيرد !
+
هاا !!! اينجا سرنخ است كه مي دهيد دست آدم ! خب ببينيم لابد خدايان پيطان دارند يا شياطين خدايان دارند !!!‌.. حالا شما كدام دسته ايد !‌..از آنها كه خودتان بر شيطانتان قالبيد يا فقط خداي جزئي هستيد از شيطاني ؟ چه كسي مي تواند بگويد كه كدام بر كدام ارجح است ؟
+
منزورتان از مكين و عاصي است كه اسم نبرديد ؟
+
ازين ليست كتابتان ما فقط آخريش را در دست اقدام داريم يا به قول اوركات كتابها تو ريد (ريدش را لطفن با يي كشيده بخوانيد كه خوبيت ندارد)
+
بعله ! ريدرها كلن محاسن خوبي دارند و خوبيشان اينست كه بي تعارفند . ولي خب وقتي پاي كامنت به ميان مي آيد كمي ريخت و قيافه به هم مي ريزد ما هم كه چانه مان را تخم مرغ بسته اند همين چند روز كه حرف نزده ايم داريم خفه مي شويم ! يك عيب ديگرش هم اينست كه كلن ريخت وبلاگها را به هم مي ريزد و همه را دچار جامعه ي كمونيستي لنيني با چهره و بك گروند ثابت سفيد مي كند .
+
خب من فكر نمي كنم از عرايضمان چيزي مانده باشد گرچه حرفهايي من باب اين دِ كات و اينها داريم ولي خب گمانمان زياد مي شود ماهم كه دوست نداريم چشمانتان را به خواندن كامنتمان لوچ كنيم بي خيال مي شويم و همين جا عقب عقب مي رويم مي گذاريم بنشينيد زير تير چراغ برق كتابتان را بخوانيد كه گويي ابن سيناست كه گام به گام كتاب ارسطو را پيدا كرده باشيد و اين طور مستفرق شده باشيد !
+
اذن خروج و اينها !
 

http://hermesmarana.blogspot.com/2006_02_01_archive.html

میشه دوباره پخشش کنید آخه اینجا فیلتر شده این قسمت آرشیو !!!
 

کیمیا خاتون و مولاناو دن برون و کمال تبریزی و فمینیسم
 

سیدنا و مولانا سر هرمس مارانا اغفر لنا ذنوبنا (این را تازگی‌ها از یکی از این بنده‌های این خدایان سامی یادمان داد. نه که تیریپ برداریم که بلد نبودیم‌ قبلن‌هاها! نه بزرگا! ما هم زیر سایه‌تان در همین سرزمین فارس! درس خوانده‌ایم و از همین پ ی ف شده‌اش معلوم است که از سال دوم به بعد مطائل مهم درسی را به ما حقنه کرده‌اند و همه‌ی این چیزها را بلد بودیم و گاس که تا اول دبیرستان هم آن‌طرف از این کارها می‌کردیم. ولی خب... خودتان بهتر می‌دانید که خدایان سامی دوزار از رمانتیک‌گری و اینها که سرشان نمی‌شود هیچ، سرخوشی دیونیزوسی و اندوه ناشی از فقدان شورهای دیونیزوسی هم حالیشان نمی‌شود، همه‌ش زور و خون و...
خلاصه! ما این را یاد گرفتیم و از شما که پنهان نیست، با اینکه زبان عربی را دوست نداریم، اما عجیب شیفته‌ی آهنگ این زبان هستیم و گهگاه خوش‌خوشانمان می‌شود از ترکیب‌هایشان استفاده کنیم...
اما گمانمان معلوم است که امشب هیچ سرخوش نیستیم و... خب! همه‌ی بنده‌ها دل‌شان که می‌گیرد پناه می‌برند به خدایشان. ما هم آمدیم چیزی بنویسیم شاید دل‌مان باز شود. اگر بلانسبت خاکمان به دهان مناجات‌مان زاغارت از آب در آمد، شما را به ناوک مژگان آتنا قسم ببخشائیدمان که به موتان قسم، بر پدر بی‌پدر این پاندورا لعنت که ببخشید ببخشید در ِ پی‌پی نکرده! نگذاشت برای ما آدم‌های فانی بدبخت. آن امید کوفتی‌اش هم بخورد توی سرش که ما تازگی‌ها کشف کرده‌ایم این امید زهر ماری همان صخره‌ی کوفتی سیزیف است و لاغیر. گاس درباره‌اش در وبلاگ کوفتی‌مان چیزی نوشتیم جسارتا... به‌هرحال، خواستیم پیشاپیش طلب عفو و مغفرت و بخشایش و حتی التفات داشته باشیم (هرچند ما در این موارد همیشه ما خجالت‌زده‌ی الطاف بی‌پایان شما بوده‌ایم البت)
/
بزرگا هرمسا! ما این تیتر را که خواندیم چه خاطراتی که برایمان زنده نشد. آن‌وقت‌ها که از بیخ ناامید نشده بودیم از اینکه روزی از منجلاب خالتوری‌نوازی بیرون بیائیم و بتوانیم مزقان‌مان را شریف بنوازیم، با همین شعر یک قطعه‌ی نیمچه راک نیمچه دامبالی ساخته بودیم و هی می‌خواندیم ای لوطی بربط‌زن تو مست‌تری یا من...
/
بزرگا!
ما عمرا کافه‌نشین خوبی نبوده‌ایم و بعید می‌دانیم بشویم؛ برای همین نمی‌دانیم جرات کنیم چیزی بگوئیم درباره‌ی بند اول یا نه... خب! در یک مورد می‌توانم با شما هم‌صدا شوم... نه!2 مورد. اما اولی اصلی‌تر است: جسارت نباشد، ما هم این کفه لرد بدمصب را (جلوی کلیسای ویلا) به شیرینی‌های بدمصب‌اش می‌شناسیم. یعنی وقتی رفیق شفیقی که خودش آنجا را یادمان داد خبرمان می‌کند که برویم قهوه‌ای بزنیم دور هم، منتظریم بگوید کافه لرد که صابانی! به شکم‌مان بزنیم. آن تارت‌های آلوی‌اش... آن تارت‌های آلوی‌اش... آواز سیرن‌ها ممکن است ما را از راه به در نبرد، ولی آن تارت‌ها...
و اما دیگر: آه می‌کشیم و یاد کافه فرانسه می‌افتیم و روزهای دانشگاه و رفیق لر قدیمی‌مان که تشنه و گرسنه و بی‌پول می‌رسیدیم آنجا و می‌چپیدیم توی خنکای کافه و چشم‌مان برق می‌زد از شوق نسکافه و پای سیب‌اش که رسما مفت تمام می‌شد اما آی خوب بود... یا زمستان‌ها و قهوه‌های باز مفت و خوب‌اش... مدت‌هاست آنجا نرفتیم و گمان‌مان آنجا هم جای دیگری شده باشد.
و البته خب... همان‌روزها هم وقتی پول داشتیم پاتوق‌مان معلوم بود: آش فروشی صداقت! بزرگا! می‌دانم که می‌دانید کجا را می‌گویم و می‌دانم که چشم مبارک را می‌بندید و در ابر بالای سرتان که ملائک مقرب نگه‌اش داشته‌آند، یک کاسه آش گوشت‌اش را تجسم می‌کنید یا یک کاسه آش رشته با کشک زیاد و نوشابه‌ی زرد!!! یحتمل!
اما، کافه‌نشینی ددیگر... نه که نرفته باشیم. اما ما از همان اول‌اش هم توی جای شلوغ دست و پایمان به هم پنالتی می‌زدند. یک‌بار وسط کافه ثالث، به موتان قسم، چنگال را با تارت آلوی آویزان بهش گذاشتیم راست بین دهان و چشم‌مان... برای اینکه از لرز دست‌مان که عصبانی بود از شلوغی، قهوه هم کله‌پا نشود، دو دستی چسبیده بودیم‌اش... خودتان ببینید اوضاع از چه قرار است. "آق بانو" را یادتان هست آن قدیم قدیم‌هایش؟ با آن آلاچیق‌های امن و دیوار دار؟
/
آی دست این میرزای بزرگوار درد نکند. واقعا قیامت! به عنوان بنده‌ی مخلص جنابعالی عرض کنم جسارتا که در همین چند جمله چه زیبا این همه افسانه و حکایت را جمع بسته‌اند، چه بدیع و چه دلنشنین. اجازه بفرمائید اینجا فی‌المجلس این بنده‌ی درگاه هم دست‌مریزادی به ایشان بگوید.
/
بزرگا هرمسا! ما هیچ‌جا نگفته‌ایم، ولی اجازه بدهید اینجا بگوئیم که این بنده‌ی مخلص که باشیم، معمار نیستیم، ولی معماران را بسیار دوست می‌داریم. یعنی گزاف نگفته‌ایم اگر بگوئیم در تمام این سال‌ها که از هر شاخه‌ای از پلاستیک آرت و دراماتیک آرت و لیتریچر و اینها دوست و آشنائی داشته‌ایم، در فکر این بودیم که ای کاش این خلا بزرگ، این حرکان و خسران و این فقدان رفیق معمار در زندگی‌مان یک‌جوری برطرف نشد که البته متاسفانه نشده. البت ما اگر رفیق معمار نداریم،‌خدای معمار داریم و همین است که آقا ما فطیر مخلصیم که خدا اگر خدا باشد اول باید آرتیست باشد و معمار وگرنه همان بهتر که برود چمی‌دانم، فیزیوتراپ بشود!
ولی خلاصه، ما یک رفیق گرافیستی داریم که در یک دفتر معماری کار می‌کند و جسارت نباشد، دهن ما را زده بس‌که از این اسکچ‌اپ تعریف کرده و یک‌بار ما را نشاند که نشان‌مان بدهد ببینیم معمارها چه چیزهای جالبی که در دست‌شان نیست و ما جسارتا کلی حال کردیم که عجب! این اجنبی‌های پدرسوخته دیگر فقط کم مانده یک عاصی بسازند که کامنت بنویسد!
/
ما این‌روزها به اندازه‌ی کافی دل‌مان گرفته (البت گاه سرخوشیم و گاه دل‌گرفته... بزرگا از دل ما شما بهتر از ما قاعدتا باید خبر داشته باشید. جسارتا نمی‌شود التفات بفرمائید بگوئید ما چه مرگ‌مان است؟) مخلص کلام اینکه هر بار رفتیم وبلاگ این استادی که به آقای استر می‌نویسند، آن موسیقی دل‌مان را هری ریزاند پائین و زود در رفتیم. منتظریم حال‌مان خوب‌تر شود یک‌بار سر فرصت بخوانیم آنجا را. خب زئوس وکیلی ایده‌ی خیلی خوبی است این نامه نوشتنه دیگر!
/
بزرگا! ما نمی‌دانیم چرا هیچ‌وقت روزنامه‌خوان درست و حسابی نشدیم. همین دیروز این هم‌میهن را خریدیم و تا امروز نخواندیم و برای همین هم امروز دیگر نخریدیم که شاید برای دیروز را اول بخوانیم. آن قدیم‌ها توی آن شور و حال بچه‌مدرسه‌ایمان مثلا فقط یک مطلب گنجی را می‌خواندیم یا مثلا یادداشت حجاریان را، باقی روزنامه را می‌چپاندیم توی کمد. ما حسرت به دل‌مان ماند یک بار مثل آدم یک روزنامه را از سر تا ته بخوانیم. ما فقط همین چند صباح پیش، آن اقبال را کمی سفت خواندیم که آن هم چپه شد و البته خب مسائلی هم داشت که خب کیفی که مثلا باید شرق بدهد یا نشاط و جامعه می‌داد را نمی‌داد. مقایسه نکردیم هیچ کدام را ها! همین‌طور گفتیم... حیف! بدمان نمی‌آمد اگر حوصله‌ی روزنامه خواندن پیدا می‌کردیم. اما زیاد حرص می‌خوریم ظاهرا... یک‌بار یکی از دوستان سر شوخی یک روزنامه‌ی چیز... همین یارو... کیهان لعنت‌الزئوس علیه برایمان آورد و بلند بلند خواند، آخرش فشارمان زد بالا بنفش شدیم، روزنامه را که پاره کردیم هیچ، داشتیم خودمان را هم... بچه‌ها گرفتندمان دیگر!
/
بزرگا هرمسا ما نمی‌دانیم پاریس دوست‌ات دارم چیست، اما ما هم نمی‌دانیم چرا از پاریس خوش‌مان می‌آید. فکر می‌کنم یک شهری توی دنیا است که می‌شود صدایش کرد پقی، و کلی کیف می‌کنیم. یاد رد خون تو بر برف هم می‌افتیم. اما دیگر چیزی نمی‌دانیم که کامنت بدهیم راجع‌اش. عفو بفرمائید.
/
ما این فیلم آقای گاس را هم ندیدیم. یعنی نمی‌دانم شما آن فروشگاه دی‌وی‌دی خفن را که در میرداماد بود و پدرسوخته کلی برای خودش خارج بود را دیده بودید یا نه. به ‌هرحال ما هر هفته آنجا تلپ بودیم و آن وقتی که این فیلم را آوردند ما گفتیم بگذارد ببینیم چه خبر است اصلا. همین محض کتجکاوی،‌چون یکی از بر و بکس گفته بود ببین و ما به‌هرحال قصد خرید داشتیم. بزرگا! فیلم را گذاشت و یک سکانس را انتخاب کرد و ییهو این مغازه شد بازار شام، پیرو جوان ریختند تو. آن توی فیلم دو نفر آدم به چه کارها مشغول بودند گمان‌مان. ما و آن فروشنده‌ی بدبخت مثل دو تا بچه راهنمائی که موقع تماشای براس گیر افتاده باشند نفهیدیم چطور فیلم را جمع کردیم و اینها و خلاصه آن‌قدر بعدش خندیدیم که یادمان رفت فیلم را بگیریم اصلا معلوم نشد جاش چی گرفتیم. هنوز هم ندیدیم. یعنی اینها را گفتیم که عرض کنیم ندیدیم.
/
ما یک دست‌مریزاد هم با اجازه به آقای بامداد گل بگوئیم. ما از آن ته دل کیف می‌کنیم وقتی نوشته‌های ایشان را می‌خوانیم.
آقای توکا هم همین‌طور. یعنی آقا وقتی یکی آرتیست باحالی باشد در همه‌ی زمینه‌ها هست دیگر. ما خوش اخلاق یا بداخلاق، ندید، مخلص آقای قدیس هم هستیم.
البته تمام اینها دلیل نمی‌شود که به فکر نیافتیم یک سمینار هم بگذاریم با شرکت دوستان و جوانان که چطور می‌شود در عنفوان جوانی دلمرده بود. بزرگا هرمسا! این زئوس نمی‌خواهد یک رعد و برق ول بدهد وسط این دنیای ظلام؟
/
سرورا! آنچه شما فکر می‌کنید آن‌چه‌ست به عمل درآمده. و ما نیستیم مگر جرقه‌های ریزی در ذهن مبارک شما. پس اگر می‌توانسته، همزمان هست و در هر لحظه آنچه شما اراده بفرمائید در نظر ما به عنوان نام آن مطلب می‌آید.
/
نکاتی درباره‌ی این بند 10 جدا جدا به ذهن این بندگکتان خطور کرد که همان‌طور عرض می‌نماید!:
این آقای کوندرا از آن بنده‌های نظر کرده‌ی شما نیست؟ زئوسی‌ش!؟
با این جمله‌ی ایشان جو انقلابی می‌گیرتمان! که حتی در این خراب‌مانده همآنکه سوال می‌کند، کراماتی دارد؛ از جمله لرزاندن تن قدرت‌مداران... البته می‌دانیم مالیات ندارد و داریم یک‌چیزی تفت می‌دهیم همین‌طوری، ولی خب... اینکه آدم در چشم کسی زل بزند و بدون اینکه عصبانی باشد یا ناراحت باشد، یا هر چیزی، جدی، آرام و صبور و سنگین بپرسد... گاس که این را به آتش پرومته فروختیم.
و اما تله‌ویزیون... بزرگا! از شما که پنهان نیست، همین پریروزها داشتیم فکر می‌کردیم چرا ملت دوربین تلویزیون که بهشان نگاه می‌کند این‌قدر ... می‌شوند!؟ مردک خرس گنده همچین هول‌هول (همین هفته پیش) تف و مف‌اش را جمع می‌کرد و با هیجان از مام وطن و این چیزها می‌گفت یاد سرودهای سر صف دبستان می‌افتادیم که هر کس توی کوک خودش داد می‌زد به لاله‌ی درخون خفته و اینها! یعنی ما واقعا نمی‌فهمیم‌ها... بزرگا! اعصاب نداریم، رخصت بدهید، راجع به این تلویزیون امشبه را دم در کشیم که با مغز توی مانیتور نکوبیم. ای بر پدر آن بی‌پدری که خشت اول این صدا و سیمای داخلی را گذاشت... هی!
اما راجع به این بچه‌خندان مزلف... (ما چرا این‌قدر بی‌ادب شدیم عجالتا؟ به موتان قسم، لال شویم اگر دروغ بگوئیم، اعصاب معصاب نمانده، وگرنه ما هاپوی کی باشیم که جرات داشته باشیم در این مقام شریف، دهن به ناروا باز کنیم. بزرگا، به کبر کبریائی‌تان خبط ما را به‌دیده اغماض کنید.) بله! ما متاسفانه آن تکه‌ی آقا رادان را دیر رسیدیم، ولی آی حال کردیم! اما آقای کیانیان جان، صفائی به آن بچه دادند که به جد اشترم قسم! (خودزنی به عنوان توبه و اینا!) ما جای او بودیم کلا دیگر جرات نمی‌کردیم جلوی شیر دستشوئی بایستیم مبادا یاد میرکوفن و مصاحبه بیافتیم و غش کنیم! خب! این بچه واقعا پررو است و شرط می‌بندم گل بدمصب‌ این و آن حسنی را این خدایان سامی از یک کاسه برداشته‌اند. ما بیخود داریم جوش می‌آوریم. بهتر است تا کارمان از خرک در نرفته، رخصت بفرمائید، این مبحث تلویزیون ج. ا. را ادامه ندهیم. شرمنده‌ی انوار قدسی‌تان.
/
ملکا! ما آخر سر به خاطر این فرندز دق می‌کنیم! ما می‌دانیم دیگر...
انی‌وی! نمی‌دانم شنیده‌اید یا نه... خاک‌مان به دهان، نه که نشنیده باشید. یعنی شما که دانای همه‌چیزید،‌ولی خب همه‌چیز که ارزش آن را ندارد که شما در ذهن مبارک بالای پرونده‌ها بگذارید. در نتیجه منظورمان از نمی‌دانم این بود که نمی‌دانم اهمیتی برایتان داشته یا نه. اما به‌هرحال، این عبدِ حقیر رخصت می‌طلبد که بگوید و بپرسد: بزرگا! اسم "24" به گوش‌تان خورده است؟ ما شنیده‌ایم سریال بدمصبی است که... اجازه بدهید اطلاعات غلط یک‌وقت ندهیم. لاست هم این‌روزها اندازه‌ی فرندز به گوش‌مان خورده است. جسارت نباشد، محض قیلوله‌ی بعد از فرندز، به سرکار پیشنهاد بازبینی دائی جان ناپلئون می‌دهیم. گاس شما هم از آن دسته باشید که چند وقت یک‌بار یک سری به دائی جان اینا می‌زنند، اما گفتیم اگر این‌طور نبود، شاید به عنوان دوره‌ی گذار حرکت مناسبی باشد.
البته امیدوارم جسارت ما را ببخشید که به عنوان یک فرندز ندیده پیشنهاد دادیم. گفتیم شاید به این بهانه چند دقیقه‌ای بیشتر سر بر آستان شما بسائیم (از شما که پنهان نیست... این‌روزها عجیب به کمک‌‌های ملکوتی شما نیاز داریم. از قوت قلب گرفته تا الهامات و حتی مچ‌پوینت‌بازی و اینها! حتی اگر مرحمت بفرمائید یک‌دانه از آن آذرخش‌ها را بپیچانید و ول کنید روی سر این کمترین، ما را غریق منت خود ساخته‌اید. باشد که خلاص شویم از این دنیای بدمصب فانی، برویم آن دنیای زیرین، سگ بخوردمان راحت شویم. حالا سگ هم نشد، پیشی! (بزرگا تعطیل کرده‌ایم! مجبوریم... شما که خودتان از همه داناترید بی‌شک می‌فهمید).
/
بزرگا هرمسا! ... و ... کی‌ها بودند؟
/
ای خاک بر سر ما که هیچ‌کدام از این فیلم‌ها را که فرمودید ندیده‌ایم! آخر به ما هم می‌گویند آدم فانی؟ چه بگوئیم... بدمصب هر فیلمی‌ای که می‌شناختیم، گرفتند بیچاره‌ را... خورده‌ایم به پیسی. کم نمانده فکر کنیم شاید این امنیه‌چی‌ها از آن ردیاب‌های زیربغلی سه‌پایه‌ها کار گذاشته‌اند برای ما و هر جا فیلمی گیر می‌آوریم ردمان را می‌گیرند...
/
سیدنا و مولانا! کاش معبد زمینی‌تان را رو می‌کردیم، ما از سر ارادت حداقل یک مورد هم که شده از این کتاب‌ها را من‌باب فدیه تقدیم آستان آن حضرت می‌کردیم که حال‌اش را ببریم. بزرگا!‌هر روز تولد شماست. توضیح‌اش هم این است که: هر روز که ما بیدار شویم و ببینیم کماکان بنده‌ی شمائیم، آن‌روز روز میلاد ماست. و همان‌دم است که احساس می‌کنیم وه! باز خدائی نو را به پرستش ایستاده‌ایم. و همین است که دم به دم در ذهن ما شما تکرار می‌شوید و حضور پیدا می‌کنید و هر نفسی که فرو رود ممد ارادت ماست و چون به در آید شکری بر نعمات شماست و اینها! در نتیجه هر روز تولد شماست. هر کسی هم متقاعد نشد، امر بفرمائید با بر و بچ متقاعدش می‌کنیم. اصلا عکس بدهید متقاعد تحویل بگیرید.
اما قصه‌های قر و قاطی را با تمام بندگی‌ و ارادت‌مان اکیدا پیشنهاد می‌کنم. ای الاهی ما این لپ کورتاسار پدرسوخته را! یعنی ما نمی‌دانیم مگر یک مخ چقدر جای همه‌جور چیزی را دارد. عجب آدمی! عجب!
جانی گیتار هم با اجازه ما به فهرست اضافه کردیم. با اجازه ما این روزها مشغول خواندن خانه‌ی ارواحیم و حتما خوانده‌اید و اگر نخوانده‌اید هم از آنچه در آن گذشته مطلعید. بزرگا! ما نمی‌دانیم به این آمریکا لاتینی‌ها چه بگوئیم وقتی این‌طور شهد را روی کاغذ به کلمه تبدیل می‌کنند و وقتی این‌طور کلمه کلمه آنچه نوشته‌اند، نرم‌نرمک در جان آدم می‌دود و می‌رود و جا می‌اندازد و... آدم را سحر می‌کند! ای بابا...
/
بزرگا! کاش اگر فرصت بود بزنید از بیخ و بن دو سه تا از این دست خلقیات را چپه کنید و ما کوهپایه و دره و اینها نشین‌ها را هم خلاص کنید. کلا زندگی سخت شده...
/
نشان به این نشان که ما ناگهان همین سطر آخری کم آوردیم و دیگر نمی‌توانیم خیلی بیشتر پیش برویم. باورتان شاید نشود، ولی به موتان قسم همین کامنت را سه روز است داریم می‌نویسیم ذره ذره. از همان عرش کبریائی که نشسته‌اید نظر مابرک‌تان را اگر بر ما بیفکنید، می‌بینید چه اوضاع احوالی داریم. به شما نگوئیم به که بگوئیم؟ به قول این یارو شاعره که ما نه اسم‌اش را یاد گرفتیم و نه شعرش را ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور (زئوسی‌ش فکر کنیم شعر را درست یادمان آمد! یعنی اگر این‌طور باشد یک‌دانه به شانه‌ی خودمان می‌زنیم که آنچه نمی‌دانستیم چیست هم یادمان آمد) به‌هرحال خواستیم عرض کنیم همچین یک‌ باری گم کرده باشیم گمان‌مان... انی‌وی...
/
سیدنا و مولانا
یعنی همین‌طور هر نفسی که مِره و مِیاد ما بِری شما آرزوی سرخوشی می‌کنیم و آرزو می‌کنیم انوار قدسی‌تان از سر ما و دیگر بندگان مخلص کم نشود و سرخوشی قدسی‌تان نیز مدام و مستدام باشد. ان‌شاءالخودتان!
 

آدم روز تولدش راه می افته اینقد کامنت میزاره؟
ای با تو ام ساسان
ساسان بود اسمت؟
 

اي آقا مارانا جان ما الآن ذوق داريم هوارتا!
هزارتوي هويت رو ديدم الآن با اون جمله ي " ما دقیقن آنی نیستیم که می‌نماییم "
آي ذوقيدم از اينكه چند پست پايين تر خودم بهش اشاره كرده بودم!‌همزماني و اينا! دونقطه دي
 

آقا مارنا ما همين الآن آمديم يك كامنت نكته سنجي بگذاريم از مطلبتان در هزارتو يكهو زديم ماگ چايي رو ولو كرديم روي ميز و كاغذ و كيبورد و اينا... (اين بخش جهت همينجوري نوشته شده است)
من الآن به وسط نوشته شما رسيدم كه اوركات داره اينا: نكته كنكوري اينكه اون قسمتي كه عضو كلوپ ها و گروه ها مي شديم راست بود نه چپ!دونقطه دي(ها؟ چي؟ نوك انگشت؟ ماه؟)