داشتیم از کنار یکی از نماینده‌گی‌های نوکیا عبور می‌کردیم. دیدیم اعلان چسبانده‌اند که یک مقادیری اضافات هست که اگر بخواهیم روی گوشی مبارک‌مان نصب می‌کنند. می‌گوییم این‌ها که می‌گویید، یعنی چی‌ها؟ می‌گویند بلاه و بلاه و الخ. می‌گوییم خب ما که داریم کلِ اینترنت‌مان را هندل می‌کنیم با این نود و خرده‌ای گرم وزن و دو و نیم اینچ مساحت. از لحاظ وبلاگ و گودر و جی‌میل و فیس‌بوک و عکس و تشکیلات و الخ. این‌ها را که خودمان می‌کِشیم از گوشی‌مان. چیز دیگری ندارید؟ می‌گویند مثلن چی؟ می‌گوییم مثلن بشود که گاهی یک دکمه‌ای را بزنیم، بعد یک دستی بیرون بیاید از گوشی یک بنده‌خدای دیگری، بعد برود لپِ آن آدم را هم‌چین به مهر و محبت بکشد. جوری که کمی هم قرمز بشود. بعد یک ماچی هم از پیشانیِ بلندش بکند، به مثابه تشکر بابت حسنِ انجامِ بی‌منتِ خرده‌فرمایش‌های ما. ها؟ بعد یک جور مخصوصی نگاه‌مان می‌کنند که خودمان می‌فهمیم باید زود از مغازه‌ی مربوطه خارج شویم.
از لحاظ این که بدانی پیدایت کردیم
Post a Comment