و آورده‌اند که از خواصِ وبلاگ یکی هم این است که شما برمی‌داری سالاد شیرازی می‌خوری، با آبِ لیمویِ تازه و تکه‌های یخ و الخ (از لحاظِ آواییکِ قضیه) بعد اما در بابِ سالادِ سزار می‌نویسی، با تکه‌های فیله‌ی مرغِ ادویه‌دار و بلاه‌بلاه (از لحاظ غیرِ آواییکِ قضیه) بعد ملت سالاد پاستا می‌خوانند، با تکه‌های رنگی‌رنگیِ فلفلِ از لحاظ مستتر.
بعله این‌جوری است که همه چیزی در همه چیزی بُر می‌خورد گاهی!
Post a Comment