یکی یک‌جایی یادش بماند که روزی روزگاری اگر تمامِ بندهای منشورِ حقوقِ بشر سامان گرفت، یک بندِ کوچک آن پایین اضافه کند که آدم‌ها به صرفِ بشربودن باید این حق را داشته باشند که صبح ساعتِ هفت به طورِ سیرخواب بیدار بشوند، بعد وقتِ کافی داشته باشند که دوش بگیرند و لباس‌های‌شان را انتخاب کنند. طوری با خونسردی این‌کار را انجام بدهند که تازه ساعت هشت خرامان‌خرامان و آسوده، از خانه بیرون بروند. بعد هیچ تلفنی قبل از ساعت نه نداشته باشند. بعد کلن پیاده راه بیفتند به سمتِ یک کافه‌ای در نزدیکی خانه‌شان، قهوه بنوشند و دونات بخورند، فوقش کواسان. بعد بروند سوارِ یک متروی خلوتی بشوند و راسِ ساعتِ نه در محلِ کارشان باشند. روزنامه‌شان را هم خوانده باشند. گودرشان هم خودبه‌خود صفر شده باشد.
|
صلح و آرامش از حقيقت بهتر است
Post a Comment