|
« سر هرمس مارانا »
شوالیه‌ی ناموجود |
|
2010-01-09 ...من معتقدم فریاد زدن آدم را تخلیه می‌کند، از ته تخلیه می‌کند، یک عملکردی دارد شبیه گریه، فقط هیجان انگیزتر، گاهی موثرتر. حال خوب بعد از اختشاشات شعاردار را تجربه کرده‌اید؟ حال خوب داد زدن گروهی را تجربه کرده‌اید؟ این‌ها تجربه‌های کوچکی نیستند. آن شب هم بی دلیل شروع کردم به فریاد زدن، الکی رو به آسمان کردم و فریاد زدم "ای خداااا"، اولین چیزی بود که به ذهنم رسید، نه خوشی تویش بود نه غم نه فلسفه، رهایی بود فقط، کوه هم زحمتش را کشید و صدا را بلعید. فضا انقدر آزاد بود که هیچ‌کدام از بچه‌ها نپرسید مرگت چیست، انگار بدیهی‌ترین فریاد عالم بود.(+) |
Post a Comment