بگومگویی که بینِ تو و اثر شکل می‌گیرد، و ناتمام می‌ماند، تو را به آینده تحویل می‌دهد و این گونه اثر به زنده‌گی‌اش ادامه می‌دهد.
فرشید ملکی، درباره‌ی تابلویی که زنی در آن بر بستری دراز کشیده، پشت‌اش را کرده به ما و دراز کشیده، و از ما دور می‌شود، بدون آن که کاری از دست‌مان بربیاید.
خب؟
خب كه خب .همين ديگه . يا همون كه ميگفت چه خوبه بودنت ...
Post a Comment