|
« سر هرمس مارانا »
شوالیه‌ی ناموجود |
|
2010-12-04 عکس‌ها افسرده‌اند اسماعیل!...امروز سالگرد آزادي است. در اين يك سال حال بدي داشتم. فيلم نساخته ام. به همه مي گويم دارم مي روم خارج ولي هيچ كاري نمي كنم. راستش اصلاً نمي خواهم كار خاصي در زندگي بكنم. نمي دانم چرا كسي به آدمي كه كار خاصي ندارد، آينده اي ندارد، اميدي ندارد احترام نمي گذارد؟ از جان آدم چه مي خواهند؟ گاهي يك مرد گنده فقط نياز دارد سرش را روي پاي زني بگذارد و گريه كند. يار من آن روزها نه به سبك فيلمفارسي كه به سبك خودش «به پاي من نماند». حتي همان 161 روز. روز اول سرم شكسته بود و خون مي آمد. دست ها و چشم هايم بسته بود. پوتينش روي صورتم بود. مي گفت جنازه تو مي ندازم تو همين بيابون. نه عشاق به حرفشان عمل مي كنند نه جلادها. الباقی اینجا |
ببخشید اینجا کامنت بی ربط می گذارم
شما که رئیس گودر هستین می شه بگین چرا دو سه روزه گودر این شکلی شده، اکثر فید ها رو میگه پرمیژن نداری
ست آپی چیزی رو باید تغییر بدیم یا چی؟
ممنون
دنیایی که همه قول ها به قرار می رسد و همه نمره های بیست به رویای دوچرخه. بی عشق . بی جلاد.
.
حال این مرد توی نوشته ی بالا را درک می کنم.
دنیا پیر شده. برای همین باورش نمی شود فردایی هم دارد برای زندگی.
Post a Comment