|
« سر هرمس مارانا »
شوالیه‌ی ناموجود |
|
2012-12-10
حین اجرای «صنما»، در آلبوم 13/8، از دقیقه‌ی 2 به بعد، و مخصوصن حوالی دقیقه‌ی چهارم، محسن موتیف «صنما جفا رها کن» را با صدجور صدای مختلف تکرار می‌کند. اول فکر کردم انگار دارد جای صدنفر می‌گوید که صنما جفا رها کن. صدصدایی‌طور. بعد فکر کردم مثل وقتی‌ست که یک کلمه را از فرط تکرار برای خودت بی‌معنی می‌کنی. با تکرار، همه‌ی درد و غصه و کوفت‌ش را ازش می‌گیری. یک چیز بی‌بو و بی‌خاصیت تحویل خودت می‌دهی.
البته که محسن نامجو کلن بازی می‌کند. با همه چی. همه‌جور. ان‌شاالله.
Labels: ای داد, پروانه‌ها, خواب‌های مکرر, راه‌کارهای کلان |
Post a Comment