|
« سر هرمس مارانا »
شوالیه‌ی ناموجود |
|
2013-09-22
1
از بخت بلندم رفیق قصابی دارم که اعتقادات عمیقی از جمله به آبجوی هاینکن دارد. از دیگر اعتقادات و اصول اخلاقی‌اش باید به گوشت فیله‌ی گاو اشاره کرد. آن‌طور که خودش انتخاب می‌کند و مرده‌اش می‌کند و کهنه‌اش می‌کند و با آن چاقوی بلند سکسی‌اش تکه‌تکه‌اش می‌کند و همان‌جور لُخت و بی‌همه‌چیز کباب‌ش می‌کند و به خوردمان می‌دهد. یک اعتقاد خوب دیگری هم به موستانگ ۱۹۶۷ دارد البته که خودش یک قصه‌ی دیگری‌ست. برگردیم به کباب، به گوشت قرمز، این غایت لذت. رفیق قصابم کباب را از کنار آتش عبور می‌دهد صرفن. جوری که حین خوردن یادی از اجدادتان کنید قبل از اختراع آتش. اول‌بار در باغ سوهانک بود که بساط کباب و آتش را قاپید از صاحب‌خانه و در مصدر امر نشست. از رفیق قصابم به بعد، یاد گرفتیم که گوشت قرمز هرچه خام‌تر، به‌تر. یاد گرفتیم که نمک و پیاز و کیوی و خیار و ماست و زعفران چونان دشنامی‌ست بر چهره‌ی قرمز گوشت. یاد گرفتیم که عظمت باید در انتخاب گوشت باشد و نگه‌داری‌اش و بچه‌آتشی که به آن می‌رسانی، نه در فیلان. شما هم یاد بگیرید همین‌جا. اشکالی ندارد.
2
رفیق قصابم در باب گوشت سفید پند و اندرز خاصی ندارد. از کنارش رد می‌شود. از این‌جا به بعد افاضات و تاملات شخصی سرهرمس را بخوانید. گوشت سفید را باید تا می‌شود از ماهیت اصلی‌اش دور کرد. بوی مرغ و ماهی کم‌پخته‌شده و سرخ‌نشده لاغرکننده است، بس که آدم را بیزار می‌کند از اطعمه. حتا دیده شده در موارد متعددی سرهرمس جوجه را آن‌قدر بر مسند منقل نگه داشته تا برشته و خشک شده. ادویه و رب و سیر و سبزی نجات‌دهنده‌های گوشت سفیدند. این را یاد هم نخواستید بگیرید نگیرید. بالاخره همه‌جور سلیقه هست. سلیقه‌های خوب داریم و سلیقه‌های بد.
3
ظفر را که می‌خواهید در نفت بپیچید، دوسه مغازه را که رد کنید، سوی شرقی نفت، یک پاچینی‌فروشی‌ست که بلد است چه‌طور کتف و بال و ران و ساق مرغ را روی این سیخ‌های چرخان جوری کباب کند که انگارنه‌انگار که دارید مرغ می‌خورید. بلد است روی‌شان را بی‌سیلی سرخ کند. بلد است حتا روی سیب‌زمینی‌های سرخ‌کرده‌اش پودر سیر بزند. بلد است ادویه‌ی مناسب و محرک و متناسب به مرغ‌ش بزند. پیشنهاد سرهرمس این است که یک جایی همان حوالی باشید، بساط‌تان هم به‌راه باشد. بعد زنگ بزنید به «پاچینی»، سفارش بدهید مثلن قدر پانزده هزارتومان برای‌تان کتف و بال بفرستد. خیلی حشری بودید بگویید ران مرغ و ساق‌ش را هم اضافه کند. سیب‌زمینی را هم که خودتان عاقلید و بالغ، سفارش بدهید.
4
تا این‌جا آمده‌اید تلفن‌ش را هم بگذارم برای‌تان. تبلیغ بی‌منت بشود: ۲۲۲۲۲۲۵۳
Labels: آدم از دنیا چی می‌خواد, من، رسانه, نشاط‌آورها |
به تعداد لازم دو، پنج سه
:))))
Post a Comment