یک‌سال می‌شد که بعد هر بار سرماخورده‌گی، بعد که خوب می‌شدم، یکی‌دوماه‌ای سرفه ادامه پیدا می‌کرد. یک جور مشکوکی. رفتم پیش یکی از رفقای مدرسه. متخصص گوش و حلق و فیلان. استادیار دانشگاه تهران. واضح و مبرهن است که مضاف بر همین دکتررضای خودمان، صرفن جماعت رفقای قدیم که حالا هرکدام برای خودشان در یک جایی از بدن تخصص گرفته‌اند، هستند که بدجوری اعتماد تام و تمام سرهرمس را جلب کرده‌اند و دارند. ایمان و اعتقاد به هوش و تشخیص‌شان. توی راه به آقای والتر وایتِ بریکینگ‌بد فکر می‌کردم. داشتم فرض می‌کردم سرطان است. بعد برنامه‌ریزی می‌کردم که تولید شیشه را از کجا شروع کنم. چقدر پول دربیاورم و چطور اشتباه‌های آقای وایت را تکرار نکنم. لااقل در کاستوم و لباس‌پوشیدن‌ام کمی خلاق‌تر از آقای وایت باشم. یکی‌دونفر را هم انتخاب کردم که روی‌شان حساب کنم. طبعن سرلیست‌ام آقای رجبی بود و آقای خواب بزرگ. رسیدم به بیمارستان. یک چیز بلندی را فرو کرد در حلقم و یک فیلم و عکسی گرفت که روی‌ام نمی‌شود بگویم شبیه چی بود. شما فرض کنید یک چیز حلقوی جالبی بود. آقای دکتر کاخ امپراطوری کریستال‌ام را فرو ریخت که مشکل ریفلاکس معده داری باباجان. گفت که قهوه و سیگار و الکل برای‌ت بد است. تو که آدم ترک‌شان نیستی، لااقل بهینه مصرف کن. گفتم چشم. گفت زرشک. بعد هم قرص داد و تجویز شست‌وشوی مرتب بینی داد با آب‌نمک. الان؟ الان معتاد شست‌وشوی بینی شدم با آب‌نمک. دو دقیقه از سرهرمس غافل شوید سرم‌ش را برداشته رفته توی دستشویی به شست‌وشو. یاد ب افتادم. می‌گفتند جوری وسواس تمیزی بینی دارد که فین که می‌کند که هربار تکه‌ای از مغزش را هم پایین می‌کشد. روزی ان‌بار. آخرش هم از سرطان روده مرد.
سرفه های بعد از سرماخوردگی یا همان" پست اینفکشس کاف" خبر از ترشحات پشت حلق میدهند.. (آیا شما مرتب صدای خود را صاف نمیکنید؟) بهترین چاره اش اسپری فلوکسیناز داخل بینی ست. البته که شستشوی بینی هم میتواند مفید باشد اما اسپری اینترانازال را حتمن امتحان کنید.
بعید است اپیزود های رفلاکس بعد از سرماخورگی فقط فعال شود.
Post a Comment