سال ۴۲ آفتی که عمومن گریبان بلاگرا رو می‌گرفت این بود که سر نوشتن هر پست از خودشون می‌پرسیدن که «خب که چی؟» و پست مذکور پاک/درفت می‌شد. مرض زمانه‌ی نو اینه که «چرا توییت‌ش نکنم؟».
خود همینم والله اگه زیر ۱۴۰ کاراکتر می‌شد الان توییت شده بود رفته بود جای پست‌شدن این‌جا. هرچند اون لذت بیمارگونه‌ی زدودن کلمه‌های اضافی و تراشیدن متن و درآوردن جوهره و عصاره‌ش و رسوندن‌ش به ۱۴۰تا حرف هم خودش یه قصه‌ی دیگه‌ست.
Post a Comment