|
2008-05-08 ام‌وی‌آردی‌وی1 آن‌ها هیچ محدودیتی برای دریافت تفکرات معمارانه ندارند و معتقدند دیگر علامت‌گذاری سنتی بین رشته‌های مختلف وجود ندارد. تصمیمی را که برای یک پروژه‌ی طراحی داخلی اتخاذ شده است می‌توان در قسمتی از یک طرح برنامه‌ریزی شهری به کار برد یا دستورالعمل‌هایی که برای یک لندسکیپ پیش‌بینی شده، می‌تواند در قسمتی از تکنولوژیِ ساخت یک پروژه‌ی مسکونی استفاده شود. می‌بینید؟ این‌جوری است که MVRDV می‌شود یکی از جسورترین و محبوب‌ترین گروه‌های معماری این روزها. 2 سال‌ها گذشت تا جماعت معمارانِ آموزش‌دیده در دورانِ حکم‌رانی بلامنازع معماری مدرن، و به طبع آن، اکثر معمارانی که تا همین اوایل دهه‌ی هفتادِ خودمان در دانشکده‌های معماری ملی و هنرهای زیبا و علم‌وصنعت زیر دستِ استادانی از همان دوران، تحصیل می‌کردند، یاد بگیرند که معماری در پلان خلاصه نمی‌شود. هنوز هم که هنوز است، می‌توانید دور و اطراف‌تان پیدا کنید معمارانی را که برای شروع یک طرح از طراحی پلان آغاز می‌کنند و علی‌الخصوص، در معماریِ مسکونی بر این اعتقاد هستند که اگر «پلان خوبی دربیاید» و روابط و سیرکولاسیون و این‌ها حل بشود، کار تمام است. یا نقدکردنِ یک طرح را در «مشاهده»ی دقیق نقشه‌های پلان دنبال می‌کنند. حکایتِ مردمانِ همه‌فن‌حریف‌مان هم جدا از این نیست. آدم‌هایِ همه‌معماری که نقشه‌های پلان پروژه را دست‌شان می‌گیرند و درباب ارتباطِ حمامِ مَستر (!) با پذیرایی نظر می‌دهند. این روزها کم نیستند معمارانی که از شیوه‌های اپروچ (بعله فارسی هم دارد!) مشابه استفاده می‌کنند اما وقتی پروسه‌ی کاری MVRDV را نگاه می‌کنید، نمی‌توانید انگشت‌تان را گاز نگیرید از کیف. همین‌طور نتایج پروسه را. کاری که به وضوح دارد انجام می‌شود، گریز از پلان‌محوری در فرآیند خلق معماری است. گاس که بشود اسمش را طراحی بر مبنای مقطع/ برش/ سکشن هم گذاشت. ماکت‌های اتودی را هم که نگاه کنید، همین ایده در طی‌ِ طریقِ پروژه، انگار انجام شده است.
3 یک چیزی را می‌خواهید در بابِ هارمونی یاد بگیرید؟ درباره‌ی هماهنگی؟ درباره‌ی این که چه‌طور می‌شود آدم هزارجور بافت و رنگ و جنس و فرم را کنار هم بچسباند، بدون آن که ذره‌ای دچار اغتشاش بشود؟ سر هرمس مارانا اکیدن پیشنهاد می‌کند این چندتا پروژه‌ی MVRDV را خوب و به دقت، با تمرکز، نگاه کنید.
این‌ها دو نما از همان خانه‌هایی هستند که مقطع‌شان را دیدید. در BORNEO-SPORENBURG آمستردام. کل پروژه یک مسترپلان دارد که زمین به قطعاتِ پنج در شانزده متری تقسیم شده و ارتفاع کلی خانه‌ها و پیش‌آمده‌گی‌ها برابر است. از پشت هم همه به دریا ختم می‌شوند. یعنی در مکان ورودی سواره و پیاده هم، وضعیتی مشابه دارند. حتمن هم لازم نیست بروید در آن خیابان قدم بزنید تا کلاه از سرتان بیفتد از این همه تنوع، در عین هماهنگی. (یک چیزی در مایه‌های همان وحدت در عین کثرت خودمان) بعد سیر کنید در همین بند دوم این نوشته، که چه‌طور اصلن سیرکولاسیون ارتفاعی دارد این کار، به جای افقی. آقای تادائو آندو هم سال‌ها قبل، نظیر همین تجربه را در یکی از خانه‌ها داشته‌اند. زمینی بود به عرض حدود 4 متر و فضا، آن‌قدر سیال حل شده بود در چهارطبقه ارتفاع، که فراموش می‌کردید پهنا هم می‌تواند برای خودش محدودیتی باشد. 4 آن وحدت در عین کثرتی را که گفتیم، در این پروژه‌های باز هم مسکونیِ MVRDV ببینید. وقتی که تعداد، اندازه، رنگ، تناسبات و بافت بازشوهای نما این‌طوری واحد به واحد یا حتا فضا به فضا تغییر می‌کند بدون آن که نما دچار اعتشاش بشود. گاهی فکر می‌کنیم این شیوه، سیلی محکمی است به نماهای پروژه‌های مدرنیسم بین‌المللی که سال‌ها، باب طبع همه‌گان بود. آن شیوه‌های یک‌سان‌سازی، جای خود را به فردگرایی در نما به مثابه شخصیتِ اجتماعی پروژه، داده است. بعله این جوری است که معماری گاهی مسیر تعالی فرهنگ را درخشان می‌کند، بولد می‌کند. و یادمان باشد که بسترِ سیاسی/فرهنگی‌ای که معمارانِ MVRDV از آن برخواسته‌اند، جامعه‌ای است سوسیال.
5 ما که طاقت نمی‌آوریم هر پدیده‌ای را در عالم امکان به وبلاگستان ربط ندهیم. این بار هم داشتیم فکر می‌کردیم به وبلاگ‌هایی که همیشه پست‌های مشابهِ هم دارند. که مثل آقای کیمیایی، دایم دارند از یک چیز حرف می‌زنند. که اشتهایی در خواننده تولید نمی‌کنند برای این که هر بار که به سراغ اینترنت بیاید، اول از همه بدود برود سراغ این وبلاگ‌ها. چرا که از پیش می‌داند درباره‌ی چه چیز و چه‌طور در آن‌ها نوشته شده است. در مقابل، وبلاگ‌های هیجان‌انگیزی هستند که هر بار که صفحه‌شان را باز می‌کنی، باید انتظار هرچیزی را در آن‌ها داشته باشی. بعد در میان همین دسته‌ی دوم، وبلاگ‌هایی هستند که تمام این تنوع و گسترده‌گیِ موضوعات را آن‌قدر خوب در خودشان مستحیل کرده‌اند که می‌شود همان مصداقِ وحدت در عین کثرت. |
مشعوف میشویم
گاس (با کپی رایت) که نقش آمستردام هم این وسط کم نباشه
(سلام به هفده نفر و خودم)ـ
* Buy your friends to make them your pet!!
* Give your pets funny nicknames, and make your them do stuff to other friends!
wwww.facebook.com
sign up freee
Post a Comment