|
2010-03-27  New York, I love you در ادامه‌ی پروژه‌ی هیجان‌انگیزِ cities of love است، در ادامه‌ی Paris je t'aime . اما راستش را بخواهید دوست‌داشتنی‌تر از مجموعه‌ی پاریس در آمده این یکی. مجموعه‌ی پاریس تکه‌های جداافتاده‌ی پازلی بود که کنار هم چفت و بست نمی‌شد. یک‌دست نبود. این بار اما برای «پاساژ»های بین قطعات هم فکر شده بود. یک ادیتور هم آخر کار تمام قطعات را دوباره کنار هم چیده بود و یک لعابِ نهایی روی کل کار کشیده بود. به همین دلیل هم می‌شود درباره‌ی یک کلیتِ واحد حرف زد، درباره‌ی مفهومِ شگفت‌انگیزی و پیش‌بینی‌ناپذیری به مثابه یک تم، در نیویورک. و خب این واقعیت که عمده‌ی نویسنده‌ها و کارگردانان مجموعه‌ی نیویورک، آدمهای غیرنیویورکی هستند. اصلن مگر نیویورک پازل متنوعی از آدم‌هایی نیست که از گوشه‌کنار گیتی جمع شده‌اند آن‌جا؟ دوسه‌تا از اپیزودها رسمن شگفت‌انگیز بودند. مثل اپیزودی که خانمِ خواننده به قصد خودکشی به نیویورک آمده بود، یا زن و شوهری که یک بازی اتواستاپ را در تاریک‌روشنِ کشیدنِ یک سیگار، بیرون از رستوران، برگزار می‌کنند. یا داغیِ هم‌آغوشیِ دو غریبه، مطلقن غریبه. مجموعه‌ی بعدی درباره‌ی شانگهای است. چه عیشی انتظارمان را بکشد! تهران؟ پوووووف! Labels: سینما، کلن |
شاد باشيد
بدوم این رو هم پیدا کنم و ببینمش :)
بدوم این رو هم پیدا کنم و ببینمش :)
بدوم این رو هم پیدا کنم و ببینمش :)
Post a Comment