|
2011-06-16  این که برای سرهرمس قابل درک باشد که وقتی از تجربه‌ی فرح‌انگیز و فرح‌بخش تماشای «ورود آقایان ممنوع» می‌نویسد بگذارید به حساب رفیق‌بازی‌اش، دلیل نمی‌شود که از تجربه‌ی فرح‌انگیز و فرح‌بخش تماشای «ورود آقایان ممنوع» ننویسد. فیلمِ رامبد جوان رسمن شوخی‌هایی دارد که قهقهه خواهید زد. و البته که فیلم ساده و بی‌ادعا و بی‌هیاهویی هم هست. (همین‌جا داخل پرانتز برای‌تان تعریف کنم که شما شاهد یک صحنه‌ی لب‌گرفتن خواهید بود، به‌خدا) الان اگر ابروی‌تان را جوری بالا برده‌اید که هه، سرهرمس دارد برای فیلم تبلیغ می‌کند، می‌خواهم بگویم ابروی درستی بالا برده‌اید. ترکیب موجوداتی از قبیل پیمان قاسم‌خانی و رامبد جوان و رضا عطاران و مانی حقیقی، محصول بامزه‌ای شده است که شوخی‌هایی دارد در مقیاس سینمای ایران، فوق‌العاده. رفقای‌تان را جمع کنید، بروید پاپ‌کورن بخورید و بخندید، زیاد هم بخندید. بعدش هم اگر دل‌تان خواست ساندویچ و اسموتی و آب‌طالبی‌تان را روی صندلی‌های پیاده‌روی شریعتی نوش‌جان کنید و هی خیال‌پردازی کنید که آقا به‌خدا نمیریم و یک روزی/شبی را ببینیم که در همین پیاده‌روها نشسته باشیم و گیلاس‌های‌مان را چون دو فیلان سرخ هم‌زاد، دوتادوتا، به سلامتی خودمان بالا ببریم. آرزو که بر جوانان عیب نیست، هست؟ Labels: سینما، کلن |
Post a Comment