Sir Hermes Marana

2013-01-15

جوری که آقای اودیار به برهنگیِ استفانی و الی می‌پردازد، جوری که عریانی پاهای نداشته‌‌ی استفانی را نشان‌مان می‌دهد، جوری که اُخت‌مان می‌دهد با معلولیت‌ش،‌ جوری که فاصله می‌گیرد فیلم‌ش از غلطیدن در غلظت‌های معمول، جوری که حفاظ نمی‌گذارد بین ما و قصه،‌ بین ما و آدم‌ها، آدم‌ها و دست‌ها و پاها و بدن‌هاشان، جورِ خوبی‌ست.

Labels: سینما، کلن

Comments:

خواستم از همی تریبون اعلام کنم که بنده راضیم از شما؛ بابت آپ کردن زود به زود این وبلاگتان جناب سر هرمس. و هرلحظه بیم این دارم نکند دوباره کم پیدا شوید. این آپ کردن های زود به زود آدم را می برد دوران خوب گودر که ماگ بدست جلوی کامپیوتر می نشستم آن وقت با یک لبخند رضایت پت و پهن و یک اوهوم 2 یا گاها بغضی نوشته ها و نویسنده های محبوبم را دنبال می کردم ؛بعدتر که من خواننده خاموش و ساکت و سر به راه و دست به لایکی بودم و هستم اما آدم هرچقدر یواش و ساکت و بلاه بلاه بازهم یک وقت هایی بی انصافی است از آدم ها و آدم لحظه های خوب و مطبوعش تشکر نکند. هرچند که تنبل شدم و مجله خوانی و کتاب خواندنم کم شده اما این یک جای خوب داشتن در فضای مجازی و آدم های خوش سلیقه شناختن جزو موهبت های امروزی است. بازهم متشکر م

# |

تنگ غروب | 6:16 AM

Post a Comment