|
2013-03-16 
یک وقت‌هایی هم هست که یک آدم‌هایی مثل همین آقای «جرمی من» انگار سوراخ دعا را پیدا کرده‌اند. طرف یک استعداد وحشتناکی در قلم‌گرفتن و قلم‌زدن دارد، بعد همین‌طور برمی‌دارد تولید انبوه می‌کند. نقاشی‌هایش دکوراتیو به معنی کامل کلمه هستند و مردم‌پسند. علی‌الخصوص فیگورهایش. سرهرمس به‌شخصه دل نمی‌کند از تماشای مجموعه‌ی «فضای شهری» این آقا. می‌گویند نگاه‌ش به شهر کلن «خیس» است. اضافه کنید که رنگ و هوای مونوتُن‌ای که می‌دهد به مناظر شهری، قبل از این که خط و رنگ‌ش امضای شخصی جرمی من باشد، یک روح‌ای به آن لحظه از شهر می‌دهد که بعید می‌دانم در جان کسی رسوخ نکند. هوایی‌اش نکند. پرتاب‌ش نکند.
+ و + و + را هم ببینید، مستفیض شوید. Labels: از پرسه‌ها, نشاط‌آورها |
در واقع دنبال جایی بودم که بتونم سی دیش رو بخرم... چون حجمش زیاده و برام سخت بود....
ولی یکی از لینکهایی که دادی حجمش رو هم نوشته بود که تونستم با یه حساب سرانگشتی به این نتیجه برسم که اینجوری هم خیلی بد نیست....
بازم سپاس
يك لايه مولتي پلي ميزند از عكس و رويش كار ميكشد
Post a Comment