جمعه نیاین، من نکُشمتون هم فرانکلین می‌کشدتون!
 

:)
man faghat mitunam dar morede bande the man inside begam ke in film fogholade bud!
 

آقا جمعه که ردیفه ایشالله. شمام که میاین شهرستون؟؟؟
مکین میگه مهمونی جمعه به مناسبت پاگشای من و جوجو هست
 

در خصوص بند چهار...
آقا اينها اگر مي توانستند آن دنيا هم دنبال ملت مي آمدند كه قبل از متلاشي شدن، كفن يكهو كنار نرود، نكير و منكر نگاه ناپاك به تن و بدن مردم بيندازند!
 

اتفاقا چند وقت پیش بطور تصادفی کتاب "بن بست" م.ف.فرزانه را از کتابخانه پدرم برداشتم و شروع کردم به خوندن. این کتاب شامل نامه های است که بین او و مرتضی کیوان رد و بدل شده. خلاصه تا یک جاهایی از کتاب من فکر می کردم ایشون زن هستند و عاشق آقای کیوان بوده اند و روشون نمی شه بطور مستقیم اشاره کنند! بگذریم از بی سوادی من که نمی دونستم ایشون مرد هستند ولی مدل بیان احساساتشون یک جورایی بود!
 

یک - ایرما به خاطر علاقه ش به سبز به سید دل باخته یا اون سیدی جوراب ها نشان عشقند ؟

سه ـ من از لحظه ی ورود جودی فاستر نازنین داشتم فکر می کردم شعور مدیر دوبلاژ مهم تره یا حیای دوبلور ! و اینکه اون خانوم با اون صدای گوگولیشون چه حسی داشتند وقت نابود کردن شخصیت قوی جودی فاستر
جدیدن به این نتیجه رسیدم که گاهی ندیدن فیلمی بهتر از دیدنش با دوبله ی بده
و انقدر خوشحالم که نوذری دیگه نمی تونه جای جک لمون حرف بزنه
 

شماره 12 رو میتونم به خودم بگیرم!؟
 

ولی من فکر می کنم برعکس است برای من. من هر چه می گذرد وبلاگم بیشتر به خودم شبیه می شود.
 

ای هادس ما را مرگ بدهد از دست خودمان و تردیدهای مدام‌مان راحت شویم برویم پی کارمان توی حلق سگ دو سر!
سیدنا و مولانا سر هرمس مارانا، اغفر ذنوبنا سر جد هرچی زن و مردانا! (به سر مبارک قسم خودمان کف کردیم که این اغفر ذنوبنا را از پس این همه گرد و غبار از مردسه تا امروز، چطور درآوریدم. گاس ناهار ظهرمان یادمان نمی‌آیدها! ببینید این فاشیست‌معلمان چطور این‌ها را توی کله‌ی ما بچه‌های نسبتا معصوم کردند! شاید هم از فرط غم است که اینها یادم آمد). باز به سر مبارک قسم، ما خبط کردیم، جوانی کردیم، سر پشت قبلی اول شدیدا کف کردیم و بعد هم جسارت نباشد ماندیم. یعنی آمدیم دیدیم دبیا! عصای چه نشستی که گمانم این تقرب و عروج همین است که می‌بینی که اسمت از حاشیه رفته به متن و در متن جا برایت گذاشته‌اند خدای بزرگ‌وار و این یعنی عروج دیگر عاصی، چه می‌خواهی آخر؟ این عین تقرب است. جسارت نباشد، کف کردیم فطیر! بعد دچار همان مرض آن باباطاهر پدرسوخته شدیم (یک رگ لعنتی‌مان هم اشتراک دارد یحتمل با او که این‌طور دچار شدیم) که می‌گویند یک‌بار دم عروج شک کرد. هرمسا، بزرگا، ببخشید، توبه، یک‌لحظه شک کردیم که شاید اشتباهی پیش آمده (بنده‌ایم و خطارکار، این جسارت‌مان را ندید بگیرید جان پرومته!) آخر ما کجا و متن بارگاه مارانائی کجا؟ ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا!!! سر عزیزتان را درد نیاوریم، ما هی هر روز آمدیم اینجا سر زدیم، اما هی ماندیم آخر چه بنویسیم؟ هی گفتیم پسر جان، حالا خدایان تفقدی کرده‌اند تو رویت را زیاد نکن و نشان به آن نشان که هی گفتیم شاید وحی‌ای الهامی چیزی بیاید، نیامد و امروز آمدیم دیدیم که دریغ! عاصی همای سعادت را با دست‌های فلک‌خورده‌ی! خودت پراندی. و برای بنده‌ی خطاکاری مثل من چه مجازاتی بدتر از اینکه به شومی کار من بند پانزدهم این پست حذف شده؟ التوبه! حالا شما خدای مهربان و خداوکیلی‌ش از قدیم‌الایام محبوب ما بندگان، شما ما را انگار بخشیده‌اید و کماکان مورد لطف قرار داده‌اید. خدا از حق‌شان گذشته‌اند، حالا با حق‌الناس چه کنم و اگر فردا روزی کسی آمد بابت این بند پانزدهم که به خاطر بی‌لیاقتی ما حذف شد مواخذه‌مان کرد چه جواب بدهم؟ هرمسا خودتان رحم کنید./آه هرمسا! از استغاثه که بگذریم، چه در همین دنیای بندگی‌مان حسودی‌مان شد به دنیای شما خدایان بزرگوار (جسارت نباشد امیدوارم). ما چند سال پیش عاشق یکی از کاراکترهای مخلوق‌مان شده بودیم (جسارت نباشد، خلق پرومته‌وار ما زمینینان را عرض می‌کنم) بله! بگذریم که ما گه‌گاه کارمان از خرک در می‌رود عاشق بعضی مخلوقاتمان می‌شویم، ولی این خانم "تادی" که می‌گوئیم، نمی‌دانیم چرا یک‌هو عجیب به دل ما نشست. آدم عجیبی بود و زندگی و شهر عجیبی هم داشت و ما یک روز تمام عاشق این شخصیت بودیم تا آنکه ساتدی خانی از راه رسید و... بگذریم. داشتیم فکر می‌کردیم کاش یک تسهیلاتی برای ما فانیان چاکر جور بفرمائید، چند وقت یک بار اگر بشود، با شخصیت‌های مخلوق نوشته‌هایمان ملاقاتی به هم برسانیم (گاس که داستانش را همین امشب نوشتم!!! گرچه هی این جور سوژه‌ها ما را به شدت یاد آقای پیراندلوی عزیز و آن شاهکار بی‌بدیل‌اش می‌اندازد و کپ می‌کنیم!). اما انصافا دوست دارم از تمام خدایان المپ بپرسم، انصافا خدا به مهربانی شما که در المپ دیده؟ / ما هم با اجازه یک‌جورهائی دوست‌اش داشته شدیم، بعد از شهر گناه. یک‌جورباحالی بود در آن فیلم. گاس که مربوط به فیلم باشد. چون ما بروس ویلیس را قبل از آن خیلی دوست نمی‌داشتیم، اما بعد از شهر گناه از ایشان هم خوش‌مان آمد. از آقای رودریگوئز وهم خوش‌مان آمد. البته ببخشید جسارت کردیم حاشیه رفتیم. راستش هی داریم فکر می‌کنیم آقای دل‌تورو را در فیلم دیگری هم به یاد بیاوریم. فیلم‌ها یادمان می‌آید، آقای دل‌تورو یادمان نمی‌آید. عجب! / ئه! ما این تبلیغ من اینساید را دیدیم و کلی ذوق خانم فاستر کردیم، نمی‌دانیم چطور شد نفهمیدیم کی پخش شد! چه حیف. اتفاقا صدای هملت خان هم چند روز پیش یکی از دوستان یادمان انداخته بود و الآن اسمشان را که خواندیم یک‌هو حال آن صدا در گشو‌مان پیچید. چه صدائی انصافا! به هر حال، واضح و مبرهن است که حق با شماست و ما نمی‌دانیم حالا می‌]واهند با این دوبلورهای همیشه مشخص چه کار کنند؟ دوبلورهای جوان این کارتون‌ها هم هر چقدر باحال، انصافا یک‌جورهائی صدا ندارند آن‌طور که باید... راستش نگران شدیم! گرچه... فیلم دوبله شده دیدن و سانسور و این چیزها... ای بابا! اگر دردم یکی بودی چه بودی! (ببخشید یک‌هور مای تصغیرمان حذف شد. مثل زدیم!)/خداوندگارا! نسل بعدی چرا؟ همین الآن هم دلایل فراوان برای این قیاس در دست هست، به شرطی که اقوام آدم‌خوار شکایت برای اعاده‌ی حیثیت نکنند! البته درباره‌ی قضیه‌ی ترکیه... خب! آدم برود بندرعباس دیگر... این‌همه پول و تا ترکیه و این‌طوری؟ من جای ترک‌ها باشم می‌گویم بی‌خیال، شما پرواز ندهید لطفا! این‌طوری دو طرف کمتر ضایع می‌شوند. این راهکار سیاسی ما بود جسارت نباشد. دست آقای الف‌نون درد نکند. نمی‌دانم اگر ایشان این‌همه حرف نمی‌زنند ما به چه بهانه‌ای می‌توانستیم روزانه به میزان بیشتری زرت و زرت تلویزیون را خاموش کنیم. به هر حال، برای اینکه جو به هم نریزد، دلیل گرانی را آقای حافظ به خوبی فرموده‌اند که ظاهرا یک عده می با دیگران می‌خورند و با ما سر گران می‌دارند! / این آئین‌نامه، اگر رخصت بدهید، مرا کشت! درباره‌ی این آئین‌نامه هم مثل آن قضیه‌ی ترکیه، من یکی گمانم ترجیح بدهم بروم بندرعباس!/ هرمسا، بزرگا، عمر ما تلف شد! چون ما رفتیم، یک عکس بود که آن هم فیلتر بود! حالا هی ما می‌گوئیم بخت ما را با گونی بافته‌اند، دوستان می‌خندند. / ما از خواندن مصاحبه‌ی شما آن‌قدر لذت بردیم که باز مردیم. ما هم از آخرین باری که گل‌اقا خوانده و لذت برده بودیم خیلی گذشته بود. اما اکنون می‌توانیم بگوئیم از آخرین بار گل‌اقا خوانی و لذت‌بری‌مان چند ساعتی بیش نگذشته./ البته جدای از اینکه ما هنوز از نسیم دولت جدید سبزرو و سبزمو هستیم!!! رخصت بدهید، تصمیم داریم که رای بدهیم. حداقل‌اش این است که موقع کانال عوض کردن کمتر دچار شوک‌های شدید می‌شویم. این آقای چمران عجیب روی ارتعاشات مغزی ما است (این ارتعاشات مغزی را پریشب دوش گرفته بودیم ایستاده بودیم کمی خشک بشویم و همین‌طور گوش‌مان به تلویزیون بود، از تلویزیون بدآموزی شدیم. یک خانمی هی همین جمله را با خشم فراوان تکرار می‌کردند)/ از شما که پنهان نیست، اما باز اعتراف می‌کنم که ما هنوز تصمیم قاطع نگرفته‌ایم کی خواندن آقای استر را شروع کنیم. به‌هرحال فعلا از تقد جذاب شما درس عبرت می‌گیریم که نکات بسیار دلنشینی داشت./ چیز است...! این اقای فرزانه و آن دکتر صنعتی که سه‌پیچه گیر داده‌اند به آقای مرحوم هدایت... هیچی! ببخشید. اصلا نمی‌دانیم چرا بی‌ربط ی‌کهو این وسط یاد آقای صادقی و ملکوت‌شان افتادیم. / با اجازه، ما آرشیومان را می‌خوانیم آی دق می‌خوریم گاه و گاه هم نه و اصولا بستگی به حال احوال‌مان دارد. اما اصولا، آرشیوخوانی کاری‌ست به غایت لذت‌بخش. اتفاقا دیروز، همین دیروز، با اجازه، داشتیم آرشیو مبارک شما را می‌خواندیم و متاسفانه وقت کافی نبود که زیاد بخوانیم، اما از همان یک‌ذره خواندن هم حظ مبسوط بردیم. سایه‌ی خدائی‌تان از سر ما کم نشود./ البته ما حق نداریم در بحث 11 شرکت کنیم که ما را چه به مباحث خدایان. اما خواستیم فقط بگوئیم آقای زئوس هم حق ندارند خودشان را با هرمس کبیر که شما باشید مقایسه کنند. همین! البته اقرار می‌کنیم که این سوال برای ما هم پیش آمده بود. اما توبه کردیم زود./ ما هم با آقای پیکوفسکی بزرگوار در این مورد هم‌عقیده‌ایم (البته شما حتما بهتر می‌دانید، به‌هرحال، اصلا به طرز جذاب و جالبی ما چند بار دیدیم با آقای پیکوفسکی بزرگوار به شدت هم‌عقیده‌ایم و کلی باعث افتخارمان شد این قضیه) به هر حال، راستش ما از همان اول هم همین‌طوری‌ها بودیم که الآن هستیم و شاید هم نه. به‌هرحال یک زمانی احساس می‌کریدم حساب کار دست‌مان آمده دیگر و بعد فهمیدیم که نه! حساب کار از دست‌مان در رفته انگار و بعد یک‌هو حس کردیم که حساب کجا بود؟ خلاصه این از آن مواردی‌ست که ما گاها که از عبادت شما غافل می‌شویم به آن می‌اندیشیم که ما شبیه وبلا‌گ‌مان شده‌ایم یا وبلاگ‌مان شبیه ما یا هیچ‌کدام و به‌هرحال این که ما دیر به دیر چیزی می‌نویسیم به تنبلی ربط دارد یا به چیز دیگر یا ما کجا هستیم و چه هستیم و نسبت‌مان با هستی چیست؟/ به نظر ما، جسارت نباشد، واقع همان مجاز است و مجاز همان واقع. در واقع آنچه مجاز است، به نوبه‌ی خود واقع است که توانسته مجاز بشود (که اگر واقع نمی‌شد، نمی‌بود که بتواند چیزی باشد که مجاز هم. در واقع،‌مورچه‌ی نبود چیست که کله پاچه‌اش چه باشد!) پس با این حساب مجاز خودش امر واقع است و دنیای مجازی یک دنیای واقعی است در رابطه‌ای مجازی با دنیای واقعی دیگر. با این حساب دوباره همان سوالات قبلی پیش می‌آیند؛ و اینکه، یحتمل لابد دو تا شخصیت واقعی می‌ماند و دو تا دنیای واقعی که نسبت به هم می‌شوند دو تا شخصیت مجازی و دو تا دنیای مجازی... (گاس که حسابش را اشتباه هم کرده باشیم. حالا بگذاریم اصلا ایکس. خلاصه یک وضعی شده!) / هرمسا، بزرگا، ای سِر سِرها، ای سرور سرورها، ای به قربان آن دو تا بال‌تان که بالاخره نفهمیدیم روی کلاه‌تان قرار دارند یا روی پاشنه‌های‌تان، توبه‌ی این گناهکار را بپذیرید از بابت شکیاتی که موجب شد ما آن تقرب را از دست بدهیم. آن‌قدر نادمیم که خیال می‌کنیم لیاقت‌مان بند سیزدهم هم نیست و بند بندمان سرشارست از ندامت و اصولا طلب مغفرت می‌کنیم. البته در مهربانی شما شکی نیست. اما گفتیم که بدانید ما شاکریم. مخلص هم در کنارش
سایه‌ی سبز سروری‌تان بر سر ما ستایندگان‌ات مستدام (گمانم یک‌جور واج‌آرائی تعلیقی سین بود! تقدیم به شما که حافظ کبیر با آن ساقی سیم ساق‌شان هی پز ندهند دل زمین و زمان را ببرند!!!)
و سرخوشی الوهی‌تان مدام
 

بزرگا هرمسا! یک چک کردیم، دیدیم چقدر غلط تایپی داشتیم. امیدوارم این را هم به همان بزرگی‌تان که در المپ و در بین خدایان هفت اقلیم نظیر ندارد، ببخشائید.
 

سلام هرمس خان
آخیییییییییییی من همیشه دوس دارم آل پاچینو رو با صدای خودش ببینم
در مورد یکی از بندهای این پستتون باید بفرمایم که : نخییییییییییییییییییییر ! شاید هم من استثنا خلقت باشم و باید بیشتر از اینا قدر خودمو بدونم ، هان ؟ آها ، منظورم همونه که شما فرمودید در مورد آرشیو وبلاگ ها و سوتی های ابتدایی و ... این من بنده خدا انقدر اوایل با ادب و بچه خوب بودددددددددددددددددم که نگید ! حالام هستما ، ولی نه به اون دلایل ابتدایی . اینه ، خواستم بگم اگه دنبال یه معجزه می گردید بنده هستم ( چه پررو ام من ) ناهار جمعه هم نوش جانتان . شاد و پیروز باشید
 

سر هرمس عزیز، اول این‌که شما هرچی می‌نویسید، خواندنی از آب درمی‌آید واین اصلاً قبول نیست. چون آدم به‌هرحال حسودی‌اش می‌شود! دویّم این‌که جناب دل‌تورو در دلِ هر تماشاگر عاقل و فرزانه‌ جای دارند. سیّم این‌که دیدید این رمان تازه‌ی استر را که منتشر شده؟ «تیمبوکتو» را عرض می‌کنم. کمی دندان روی جگر مبارک بگذارید تا «مون پالاس» هم دربیاید؛ گاس از این یکی خوش‌تان بیاید. چهارم این‌که سری هم به صفحه‌های لایی روزنامه‌ی «اعتماد» بزنید. در صفحه‌های ادب و هنر، چیزهایی برای خواندن پیدا می‌شود
 

تازه امروز خوندم برام چی نوشته بودی اگه جای فعل و فاعل وبقیه چیزها را اشتباه می نویسم به بزرگی هرمسانه خودتان ببخشید.حال خوشی ندارم.فیلمی را که گفتی می گیرم وفردا هم افتتاحیه نمایشگاه گروهی نقاشی رضا صانعی هست که شاید بدونی فعلا"بای هرمس
 

دوبله ها که صدای آدم را درمی آورد مخصوصا جدیدهایش
اگر طرفدار سرقتهای برنامه ریزی شده هستی پس
ocean's eleven
رو باید دوست داشته باشی

این آیین نامه های ساماندهی فعالیت پایگاههای اطلاع رسانی همه چیز دارد جز اصول مرتبط
 

من یه دور میام خود وبلاگ رو می خونم یه دور دیگه کامنتهارو خصوصا کامنتهای جناب عاصی رو:)اااااااا! منم فضولم ها:))ببینم می خواهید غیبت کنید کنکور دارید؟
انگشتتون هم که آبی شد ها؟:)
 

آدم به خود وبلاگتون بد عادت نشه ، به کامنت دونیتون معتاد میشه!

اینجا تو شهرستان ما فیلم ِ خوب خیلی راحت گیر نمیاد ، هستن خیلی فیلم ها ، اما دوبله شده
و دوبلرها یکی از عمده ترین دلیل هایی هست که باعث شدن من یکی هنوز کلی از فیلم ها رو ندیده باشم
سانسور هم بماند!
 

هرمسا جسارت كرده ، پا از گليم خود درازتر كرده شما را به يك بازي از نوع بلاگري دعوت كرديم . باشد كه ما را عفو فرماييد